Pomoc Psychologiczno-Pedagogiczna

Od kilku lat we wszystkich typach szkół otacza się wybranych uczniów tak zwaną pomocą psychologiczno-pedagogiczną. Pomimo, że wielu z nas niejednokrotnie o niej słyszało, nie do końca zdajamy sobie sprawę, co dokładnie oznacza. Udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej określa Rozporządzenie Ministra Edukacji Naroppdowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach. Dokument ten definiuje pomoc psychologiczno-pedagogiczną w następujący sposób: Pomoc psychologiczno-pedagogiczna udzielana uczniowi (…) polega na rozpoznawaniu i zaspokajaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia oraz rozpoznawaniu indywidualnych możliwości psychofizycznych ucznia i czynników środowiskowych wpływających na jego funkcjonowanie w przedszkolu, szkole i placówce, w celu wspierania potencjału rozwojowego ucznia i stwarzania warunków do jego aktywnego i pełnego uczestnictwa w życiu przedszkola, szkoły i placówki oraz w środowisku społecznym.

Co to właściwie oznacza? Każdy uczeń, który napotyka na trudności w sferze dydaktyczno-wychowawczej – czyli ma zdiagnozowaną niepełnosprawność, posiada opinię o niedostosowaniu społecznym lub jest nim zagrożony, przejawia zaburzenia zachowania lub emocji, jest szczególnie uzdolniony lub charakteryzuje się specyficznymi trudnościami w uczeniu się bądź też posiada deficyty kompetencji zaburzeń sprawności językowej, jest przewlekle chory, znajduje się w sytuacji kryzysowej lub traumatycznej czy doświadczył niepowodzeń edukacyjnych lub zaniedbań środowiskowych związanych z sytuacją bytową swojej rodziny i sposobem spędzania przez nią czasu wolnego, jak i jej kontaktami środowiskowymi, przejawia trudności adaptacyjne związane z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego, w tym z wcześniejszym kształceniem za granicą – ma prawo do wsparcia ze strony nauczycieli w bieżącej pracy na lekcjach oraz poprzez następujące działania: zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze, zajęcia korekcyjno-kompensacyjne, zajęcia logopedyczne, zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne, zajęcia rozwijające uzdolnienia i umiejętności uczenia się, doradztwo edukacyjno-zawodowe, zindywidualizowaną ścieżkę kształcenia, warsztaty, porady i konsultacje oraz inne zajęcia o charakterze terapeutycznym.

Ww. formy pomocy mogą być realizowane we współpracy z instytucjami wspierającymi szkołę, na przykład z Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną. O wybrany rodzaj pomocy oprócz nauczycieli i innych podmiotów mogą także wnioskować rodzice. Jeśli z inicjatywą pomocy wychodzi szkoła, rodzice muszą zająć jakieś stanowisko. Mogą wyrazić zgodę na udział ich dziecka w dodatkowych zajęciach lub też nie. Porady i konsultacje kierowane do rodziców ze strony nauczycieli poszczególnych przedmiotów, wychowawców, pedagoga, doradcy zawodowego, logopedy, terapeuty pedagogicznego są także formą pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

Pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielają w szkole wszyscy nauczyciele, specjaliści szkolni (pedagog, logopeda, doradca zawodowy, terapeuta pedagogiczny) oraz fachowcy zaproszeni do szkoły, przeprowadzający warsztaty lub inne zajęcia mające na celu prawidłowy i wszechstronny rozwój uczniów.

Czas udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej zależy od ucznia, jego zaangażowania, motywacji, możliwości psychofizycznych oraz zaspokojenia potrzeb psychoemocjonalnych. Pomoc psychologiczno-pedagogiczna trwa najczęściej do momentu osiągnięcia przez ucznia równowagi edukacyjno-wychowawczej. Niekiedy następuje to po kilku tygodniach, a czasami ciągnie się latami.

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna jest najbardziej skuteczna wtedy, kiedy ze szkołą współpracuje rodzina ucznia, kiedy jest jasno określony cel i wiadomo, w jaki sposób będzie on osiągany. Brak porozumienia szkoły z rodziną nie przyniesie szybko oczekiwanego efektu. Warto, by uczeń czuł, że osobom z jego najbliższego toczenia zależy na nim, że chcą mu pomóc i go wspierają.

Zatem jeśli uczeń uczęszcza na zajęcia wyrównawcze z matematyki lub j. polskiego, oznacza to, że jest otoczony pomocą psychologiczno-pedagogiczną. Podobnie, jeśli na przykład odbywa konsultacje u logopedy. Jeżeli rodzic wozi dziecko do Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej na zajęcia rozwijające kompetencje emocjonalno-społeczne, także można stwierdzić, że jest ono otoczone pomocą psychologiczno-pedagogiczną. Gdy rodzic kontaktuje się z pedagogiem szkolnym czy wychowawcą i rozmawia o swoim dziecku, zgłasza problem, otrzymuje wsparcie – również jest to forma pomocy.

Najważniejsze w tym wszystkim jest to, aby mieć świadomość, że każdy uczeń i rodzic może liczyć na pomoc szkoły i innych instytucji w obliczu pojawiających się problemów w nauce i wychowaniu.

Pedagog szkolny – Monika Hakman

Godziny urzędowania: